Nezaket sadece samimi oldugunda guzel.
Nezaketin bizde iki farkli yansimasi oluyor; "Ne kadar nazik bir insan" ya da "Aman canim iste, nezaketen davet etti" arasında dağlar kadar fark var. Yapılan şeyin gönülden mi, yoksa bir çıkar uğruna mı yapıldığını gösteren bu farkı yaratan şey hiç şüphem yok ki içimizdeki insan sevgisidir.
Bir genç, otobüsteki bir yaşlıya yer verirken gönülden nezaket gösterir. O yaşta bir insanın ayakta yolculuk yapmasının ne kadar zor olacağı empatisini kurar ki ona yer verir. Ancak bir yalaka çalışanın patronuna gösterdiği nezaketin duygusu aynı mıdır? Kaz gelecek yerden tavuk esirgenmez diyen atanın (ki bence dayaklıktır da neyse) nezaket duygusu aynı mıdır?
Siz kime ne için nezaket gösteriyorsunuz? İçinizden gelerek, sevgiyle, hatta nezaket gösterdiğinizin farkında olmayarak bu durumu yaşıyor musunuz? Cevap evet ise siz sevmeyi biliyorsunuz demektir : )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder